Τρεμόπουλος: «Πράσινες κοίτες και όχι νέοι οχετοί μέσα στην πόλη»
Απαράδεκτες, αντιοικολογικές και μη αναστρέψιμες επεμβάσεις στα ρέματα της πόλης σχεδιάζει η διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με την «Οικολογία-Αλληλεγγύη».
«Αναπαραγωγή των γνωστών ξεπερασμένων και τεχνοκρατικών αντιλήψεων για τη διαχείριση των ρεμάτων μέσα στην πόλη αποτελούν οι σχεδιασμοί της διοίκησης Ζέρβα», δηλώνει ο δημοτικός σύμβουλος της παράταξης, Μιχάλης Τρεμόπουλος. «Αντί να διευκολύνουν την είσοδο της φύσης μέσα στην τσιμεντούπολη, δημιουργούν και νέους οχετούς στην καρδιά της πόλης, υπέρ των εργολαβικών συμφερόντων. Όμως δεν είναι δυνατόν να καταστρατηγούνται άλλο οι διεθνώς παραδεκτές ορθές πρακτικές διαχείρισης των ρεμάτων, με ήπιες παρεμβάσεις, με στόχο πάντα την προστασία της “ανοιχτής κοίτης”».
Συγκεκριμένα, υπάρχουν εισηγήσεις προς το σημερινό Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης για τον καθορισμό των οριογραμμών των ρεμάτων Δόξης και Ορτανσίας, με την τοποθέτηση συρματοκιβωτίων (σαραζανέτια) για την επένδυση των πρανών, τεχνική που καταστρέφει ανεπανόρθωτα την πανίδα και τη χλωρίδα που υπάρχει και ακυρώνει τα υδραυλικά χαρακτηριστικά ασφαλούς απορροής των υδάτων, εντείνοντας τα πλημμυρικά φαινόμενα. Ειδικά στο ρέμα της Ορτανσίας, εκτός από τις επενδύσεις των πρανών με την τεχνική των συρματοκιβωτίων προτείνεται και υπογειοποίηση (!) μεγάλου τμήματος της σημερινής ανοικτής κοίτης.
Τα ρέματα χρειάζονται προστασία και όχι καταστροφή, υπογειοποίηση ή ευθυγράμμιση με συρματοκιβώτια, υποστηρίζει η «Οικολογία – Αλληλεγγύη». Στη Θεσσαλονίκη, δυστυχώς, τα περισσότερα ρέματα έχουν μπαζωθεί, έχουν οικοπεδοποιηθεί ή έχουν μετατραπεί σε οχετούς. Ο μεγαλύτερος Δήμος του ΠΣΘ θα μπορούσε να πρωτοπορήσει και να ακολουθήσει το παράδειγμα μεγάλων σύγχρονων πόλεων σε Ευρώπη, Αμερική και Άπω Ανατολή, που τα επαναφέρουν, ακόμη κι αν έχουν καταστραφεί. Μπορούν και πρέπει να πραγματοποιηθούν πιλοτικά έργα προστασίας και αποκατάστασης, με βάση τις νέες κατευθύνσεις της πράσινης μηχανικής και της αρχιτεκτονικής τοπίου.
Η «Οικολογία – Αλληλεγγύη» υποστηρίζει ότι, μετά την πολεοδομική ισοπέδωση των τελευταίων δεκαετιών, θα έπρεπε να γίνεται ολοένα και πιο κατανοητή η σημασία των ρεμάτων και των υγρόφιλων φυσικών σχηματισμών, που δεν περιορίζεται στην απλή διοχέτευση των νερών, για τους εξής λόγους:
- αποτελούν ζωντανά φυσικά οικοσυστήματα στην καρδιά της πόλης,
- βελτιώνουν το μικροκλίμα και παρέχουν σκίαση το καλοκαίρι,
- βελτιώνουν την ποιότητα του αέρα,
- λειτουργούν ως «ηχοπετάσματα» στους θορύβους,
- έχουν αισθητική αξία και προσφέρουν ικανοποίηση,
- παρέχουν ευκαιρίες αναψυχής, άθλησης και κοινωνικής συναναστροφής,
- έχουν εκπαιδευτική αξία,
- απαλύνουν τη σκληρότητα του δομημένου περιβάλλοντος,
- αναβαθμίζουν περιοχές πυκνής δόμησης.
Γι’ αυτό χρειάζονται προστασία και ανάδειξη και όχι καταστροφή.
Πηγή: eco-solidarity.gr
