Άρθρο του Δ. Συρμάτση από το φύλλο της THESSNEWS #138 (29/12/2018-30/12/2018)
Οι υποψήφιοι δήμαρχοι της Θεσσαλονίκης κάνουν «βουτιά» στο παρελθόν, θυμούνται την πιο αξέχαστη Πρωτοχρονιά της ζωής τους και μας ταξιδεύουν σε εκείνες τις μοναδικές στιγμές για τους ίδιους.
Η ThessNews ζήτησε και από τους δεκαοχτώ -μέχρι τώρα- υποψήφιους δημάρχους Θεσσαλονίκης τις ιστορίες τους, με ελάχιστους εξ αυτών να μην ανταποκρίνονται στο σχετικό κάλεσμα.
ΖΕΡΒΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
«Δεκέμβριος 2013, ημέρες γιορτών. Αιθαλομίχλη στην πόλη σε επίπεδα υπερδιπλάσια του αποδεκτού. Πολύς κόσμος άναβε τζάκια και σόμπες με οτιδήποτε έβρισκε να κάψει, καθώς η εξίσωση του φόρου πετρελαίων θέρμανσης και κίνησης ήταν δυσβάσταχτο οικονομικό βάρος. Αντιδήμαρχος περιβάλλοντος τότε, θυμάμαι τις μέρες της αγωνίας με συνεχείς συσκέψεις. Ενημερώνομαι σε πραγματικό χρόνο από τους σταθμούς μέτρησης του Δήμου για την εξέλιξη του φαινομένου. Προσπαθώ να βρω λύσεις, αλλά με κατατρώει η αδυναμία του Δήμου, της Πολιτείας, σε ένα ζήτημα δημόσιας υγείας, να παρέμβει καθοριστικά. Σκέφτομαι τις τραγικές εικόνες του Λονδίνου του 1952 με τα χιλιάδες θύματα.
Τελικά, ανήμερα Πρωτοχρονιά, τη λύση δίνει ένας δυνατός Βαρδάρης. Η πόλη ανασαίνει, τα μικροσωματίδια επανέρχονται σε αποδεκτά επίπεδα και εμείς διαπιστώνουμε πως κάθε πολιτική επιλογή μπορεί να έχει δραματικές συνέπειες».
ΧΑΡΗΣ ΑΗΔΟΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Πρωτοχρονιά του ‘89, χιόνια και απώλεια του για 11 χρόνια οικόσιτου φίλου. Πρωτοχρονιά του ‘99, χιόνια και αγωνία με χαρά για το μωράκι που του
τραγουδούσε. “Κοιμήσου παλληκάρι μου και σου ’χω παραγγείλει στη Βενετιά τα ρούχα σου,στην Πόλη τα προικιά σου, του Ισπαχάν τα υφαντά την κούλα σου ζεσταίνουν,της Αραπιάς μυρωδικά τον ύπνο σου αλαφραίνουν”.
Πρωτοχρονιά του 2019,το μωράκι μεγάλωσε και φεύγει. Ας είναι καλά όπου
βρεθεί.
Στη μνήμη των χαμένων ονείρων μένουν οι εικόνες και τα λόγια και μια
ευχή: Να μην χαθεί καμιά ψυχή πριν ζήσει.
Καλή χρονιά με τα όνειρα, σαν από θαύμα, να γίνουν αληθινά».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΡΙΑΝΝΙΔΗΣ
«Η Πρωτοχρονιά που θα μου μείνει αξέχαστη είναι σίγουρα αυτή του 1990, αφού ήταν η πρώτη που γιορτάσαμε μαζί με το πρώτο νέο μέλος της οικογένειάς μας. Το δώρο μου το πήρα εκείνη τη χρονιά μερικούς μήνες νωρίτερα και ήταν ο γιος μας Αλέξανδρος, η συμμετοχή του οποίου σε κείνη την Πρωτοχρονιά έδωσε ένα μοναδικό χρώμα και στιγμές που σίγουρα δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ας είναι γερός μαζί με την Έλλη μας που ήρθε λίγα χρόνια αργότερα, για
να μας χαρίζουν ευτυχία και συγκινήσεις».
ΚΑΛΥΨΩ ΓΟΥΛΑ
«Την Πρωτοχρονιά από την παραμονή της μέχρι την πρώτη ημέρα του χρόνου, μου αρέσει να την περνάω στην πόλη, συναντώντας φίλους, διασκεδάζοντας, περιμένοντας να φθάσει η ώρα να αλλάξει η χρονιά, και την άλλη μέρα λατρεύω να μαζευόμαστε οικογενειακά στο σπίτι της μαμάς μου για να περάσουμε την ημέρα με τα υπέροχα φαγητά της και πάντα είναι ανοικτή η τηλεόραση στην πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Βιέννης. Την πρώτη ημέρα του χρόνου, το 2007, για πρώτη φορά, στο σπίτι μας έπρεπε να την παρακολουθήσω χωρίς να είναι μαζί μας ο μπαμπάς μου, που “διεύθυνε” την ορχήστρα με τον δικό του τρόπο, όπως έκανε όλα τα χρόνια, και αυτό είχε πόνο».
ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΑΣΙΟΥΛΑΣ
«Η Πρωτοχρονιά του 2019 είναι η πρώτη που με βρίσκει δίπλα στη σύζυγό μου. Με τους δυο μας να περιμένουμε μια κορούλα, που κλωτσάει δυνατά, ήδη από τον πέμπτο μήνα. Και με μένα να έχω βγει μπροστά για Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, χωρίς φόβο ή συμφέρον.
Από την οικογένεια που έφτιαξα, είδα μόνο καλά. Μια τέτοια Νέα Αρχή θέλω να κάνουν οι νέες και οι νέοι της Θεσσαλονίκης: που, σαν την Βασιλική κι εμένα, ονειρεύονται να ζήσουν μια καλύτερη ζωή ο ένας για τον άλλον, στην αγκαλιά της Θεσσαλονίκης.
Καλή Χρονιά σε όλες και όλους!»
ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΡΦΑΝΟΣ
«Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1997. Η πόλη ντυμένη στα γιορτινά, περιμένει την αλλαγή του χρόνου, ώστε να ντυθεί βασίλισσα.
Την 1η Ιανουαρίου ανακηρύσσεται Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, οι πολίτες πιστεύουν ότι η Θεσσαλονίκη μέσω ενός καταξιωμένου θεσμού θα αποκτήσει κεντρικό ρόλο τόσο στην Ευρώπη, όσον κυρίως στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και Παρευξείνιων χωρών. Ανάμεσά τους και η οικογένειά μου, συμμετέχει στις εορταστικές εκδηλώσεις, ελπίζει για μια πρωταγωνιστική διαδρομή.
Οι εκδηλώσεις παραμένουν αμυδρά στη μνήμη μου. Η ευκαιρία όμως χάθηκε. Το 2019 θα είναι χρονιά αλλαγών. Ας μην αφήσουμε στενές αντιλήψεις να μας στερήσουν το ΜΕΛΛΟΝ.
Γιατί η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ είναι το ΜΕΛΛΟΝ».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΑΚΚΑΣ
«Αν θα μπορούσα, θα ‘θελα να έκανα όλες τις Πρωτοχρονιές ίδιες: Η ανάπαυλα, η διαφυγή απ’ τον αστικό θόρυβο και η αναχώρηση για το χωριό ή την εξοχή• η μαγειρική τελετουργία της παραμονής με τους αγαπημένους, την οικογένεια ή την παρέα• η θαλπωρή του κοινού τραπεζιού που ‘ναι ταυτόχρονα το τελευταίο του έτους που φεύγει, και το πρώτο εκείνου που έρχεται• οι βόλτες στα παγωμένα βουνά, το διάβασμα μπροστά στη φωτιά, τα επιτραπέζια παιχνίδια• μέσα σε αυτή τη μόνωση, που ‘ναι γλυκιά γιατί γίνεται μαζί με τους αγαπημένους, ο απολογισμός των περασμένων και τα σχέδια για τα μελλούμενα. Αυτή η επανάληψη μέσα στην ασημαντότητά της, είναι το πιο σημαντικό πράγμα για μένα την Πρωτοχρονιά. Καλή χρονιά!»
ΣΠΥΡΟΣ ΒΟΥΓΙΑΣ
«Τον χειμώνα της χρονιάς 1995-96 βρέθηκα στη Νέα Υόρκη, επισκέπτης καθηγητής στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Stevens Institute of Technology. Στις δεκαπενθήμερες διακοπές των Χριστουγέννων, ήρθαν εκεί η Λένα και η Αλεξάνδρα (που τότε ήταν 13 χρονών), για να περάσουμε μαζί τις γιορτές και να δούμε τη μεγάλη πόλη.
Την ημέρα που τους περίμενα, άρχισε απ’ το πρωί να χιονίζει. Η πτήση τους ήταν η τελευταία που προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο JFK. Φτάσαμε με δυσκολία στο σπίτι (είχα ένα δανεικό τζιπ 4Χ4) και από εκείνο το βράδυ και για μια εβδομάδα περίπου, η πόλη σκεπάστηκε κυριολεκτικά απ’ το χιόνι που έπεφτε βουβά και αδιάκοπα, μέρα και νύχτα. Τα αυτοκίνητα ήταν θαμμένα κι έπρεπε να σκάψεις για να τα βρεις. Η Νέα Υόρκη ήταν ξαφνικά ήσυχη, καθαρή, αθώα, μαγική.
Τη νύχτα της αλλαγής του χρόνου, βλέπαμε από τη βεράντα ενός ουρανοξύστη χιλιάδες ανθρώπους να κάνουν πατινάζ στο ολόφωτο Central Park και τα πυροτεχνήματα να χρωματίζουν την κατάλευκη πόλη. Ήταν σαν να είχε επέλθει ειρηνικά και οικολογικά το τέλος του σύγχρονου πολιτισμού και γι’ αυτό θυμάμαι ακόμη εκείνη την κατάλευκη νύχτα».
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΖΑΡΩΤΙΑΔΗΣ
«Κάθε χρόνο μεγάλες προσδοκίες και μικρές απογοητεύσεις. Από μικρό παιδί.
Πάντα σχεδόν στη Θεσσαλονίκη. Γιόρταζε ο Πατέρας. Με τη Μαρίκα, τη Ρούλα, τον Γιώργο, την Έλενα, συγγενείς, φίλους, ξαδέλφια κι αδέλφια, εξ αίματος ή κατ’ επιλογήν.
Πάντα με μια αγωνία υπόκωφη: να μη χαλάσει το αίσθημα του «ανήκειν». Να μη μικρύνει ο κύκλος της ευλογίας, της σιγουριάς, της αγάπης.
Πάντα με ένα διασκεδαστικό άγχος, μη χάσουμε τα δευτερόλεπτα, παιδί πριν εσύ και τώρα τα παιδιά σου.
Και πάντα με μια γλυκιά αίσθηση μετά τα μεσάνυχτα: όλα θα πάνε καλά…
Κάθε χρόνο μεγάλες προσδοκίες και μικρές απογοητεύσεις. Κι η πιο σημαντική, πάντα, η Πρωτοχρονιά που έρχεται… Πόσο τυχερός».
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΨΩΜΙΑΔΗΣ
«Τέλη δεκαετίας του ’60, είμαι στις Σπέτσες, στο τελευταίο πλέον έτος στην περίφημη Αναργύρειο και Κοργιαλένειο Σχολή. Οι μέρες των Χριστουγέννων πλησιάζουν, ο μπάρμπα Χαράλαμπος και η κυρά Χρυσούλα, οι γονείς μου, και τα αδέλφια μου, ο Λεωνίδας και ο Διονύσης, με περιμένουν στη Θεσσαλονίκη να γιορτάσουμε στη Θεσσαλονίκη όλοι μαζί όπως πάντα, σαν οικογένεια, παραδοσιακά, αλλά εγώ έχω αποφασίσει να κάνω πάλι του κεφαλιού μου. Να μείνω στο νησί και να περάσω τις μέρες των διακοπών με τους φίλους και συμφοιτητές μου που κατάγονταν από τις Σπέτσες. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έγινε μόλις τηλεφώνησα στο σπίτι για να τους πω τα νέα: Ποιος είδε τον Θεό και δεν φοβήθηκε! Στο τέλος, όμως, το πείσμα μου επικράτησε. Και μαζί με τους φίλους μου περάσαμε στο πανέμορφο εκείνο νησί την πιο αξέχαστη Πρωτοχρονιά της ζωής μου! Αν μπορούσα να γυρίσω το ρολόι του χρόνου πίσω, θα επέστρεφα σε εκείνα τα χρόνια…»
ΝΙΚΟΣ ΤΑΧΙΑΟΣ
«Η Πρωτοχρονιά σηματοδοτεί πάντα την αρχή ενός κύκλου. Νέα σχέδια, στόχοι, επιδιώξεις μπαίνουν στο πλάνο, για τη χρονιά που έρχεται. Ώσπου έρχεται μια στιγμή που συνειδητοποιείς με ευγνωμοσύνη ότι υπάρχουν κύκλοι που δεν ολοκληρώνονται στο 12μηνο που ακολουθεί και εύχεσαι πως δεν θα κλείσουν ποτέ. Η Πρωτοχρονιά του 2009 ήταν μια τέτοια μέρα. Ήταν η πρώτη φορά που στο γιορτινό οικογενειακό τραπέζι προσθέσαμε το ειδικό καρεκλάκι του 10μηνών τότε γιου μας. Ο Γιώργος, αδιάφορος βέβαια για τα εδέσματα, είχε βαλθεί να κομματιάζει το χαρτί περιτυλίγματος του δώρου που άφησε την παραμονή ο Αϊ- Βασίλης. Έβλεπα γύρω μου τα χαρούμενα πρόσωπα των αγαπημένων μου ανθρώπων, των γονιών μου, της γυναίκας μου, των φίλων μου και μια μόνο λέξη θα μπορούσε να περιγράψει αυτό που αισθάνθηκα. Η λέξη πληρότητα. Το “η ευτυχία βρίσκεται στις απλές καθημερινές στιγμές” μπορεί ν’ ακούγεται κλισέ, αλλά είναι αληθινό όταν το βιώνεις».
ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΡΕΜΟΠΟΥΛΟΣ
«Ήταν πρωί Πρωτοχρονιάς όταν πήρα το ποδήλατό μου και σε τρία λεπτά έφτασα στη στάση του τραμ. Το πήρα μαζί μου στις πίσω θέσεις. Τα αυτοκίνητα λιγοστά και σε ένα τέταρτο ήμουν στον σταθμό. Ο Δήμος ετοίμαζε το πλούσιο γεύμα αλληλεγγύης στους άστεγους. Εθελοντές είχαν μαζέψει εκεί τα καλύτερα δώρα. Κυριαρχούσε η ζεστασιά της αγάπης, ίδια μ’ αυτήν που εξασφάλισε αγκαλιά για τ’ αδέσποτα. Δίπλα τους, στο Κέντρο επανάχρησης, όπου οι πολίτες πήγαιναν τα περιττά ή χαλασμένα αντικείμενα, νέοι τα έδιναν μια νέα ζωή. Στα εργαστήρια γινόντουσαν θαύματα! Το ίδιο και με τη φύση που είχε διεισδύσει στην πόλη, τα ρέματα που είχαν αναγεννηθεί, τα πολιτιστικά μνημεία που έσφυζαν από δράσεις, τα ταχύπλοα που ένωναν την πόλη. Φημισμένα πανεπιστήμια, κτίρια βιοκλιματικά, σκουπίδια πουθενά. Μια άλλη Θεσσαλονίκη! Αυτή που ονειρευόμαστε και δεν θέλουμε να ξυπνήσουμε…»
ΜΑΚΗΣ ΚΥΡΙΖΙΔΗΣ
«Για όλους αυτή η περίοδος, πέρα από εορτές, στιγμές με οικογένεια και φιλικά πρόσωπα, αποτελεί χρυσή ευκαιρία ανασκόπησης πορείας και λαθών του έτους που περνά. Παράλληλα αποτελεί αρχή νέων προσπαθειών και οριοθέτηση νέων στόχων.
Έτσι πολλές Πρωτοχρονιές αποτελούν ορόσημο για εμένα, με σημαντικότερες εκείνη του 2006, μόλις είχα ολοκληρώσει την στρατιωτική μου θητεία και την δικηγορική μου άσκηση και περίμενα την ορκωμοσία μου ως Δικηγόρος – μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης. Από τότε η αγάπη μου για τη δουλειά μου παραμένει άσβεστη.
Τέλος ξεχωρίζω και αυτήν του 2015, καθώς μόλις είχα εκλεγεί στα έδρανα του Δημοτικού Συμβουλίου και στα όργανα της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ), γιγαντωνόταν το πάθος που έχω για την πόλη και την αυτοδιοίκηση και αντιλαμβανόμουν ότι η πόλη χρειάζεται μια διοίκηση νέων δυνάμεων, οι οποίες θα καθιερώσουν το “λογικό και αυτονόητο”, θα δράσουν για να δώσουν θετικό πρόσημο στη ζωή μας. Αυτά αποτέλεσαν το έναυσμα για να γεννηθεί η όμορφη προσπάθειά μας για τις δημοτικές εκλογές.
Ας ευχηθούμε για όλους μας αλλά κυρίως για την πόλη να είναι μια “θετική” χρονιά, που θα μας βγάλει από τέλμα και θα μας οδηγήσει στη νέα εποχή. Ας σκεφτούμε και ας δράσουμε “Θετικά” για τη Θεσσαλονίκη.»